Ja, als dat zou kunnen! Maar de stenen, waaruit het gebouw van de H. Geestkerk is opgebouwd,
kunnen helaas niet spreken van het lief en leed, dat zich binnen haar muren heeft afgespeeld.
Wij zullen het dus, na bijna 54 jaar (het kerkgebouw van de H. Geest werd in 1962 ingezegend en in gebruik genomen) van verhalen, foto’s en herinneringen moeten hebben. Als u mee wilt ‘graven’: graag en van harte.
Van de officieel benoemde pastoors van de H. Geestparochie was ik de derde in de rij. De pastoors Geven en De Jong gingen mij voor. In augustus 1982 werd ik pastoor van het voormalige wijkpastoraat Groenelaan/Waardhuizen en de latere parochie Het Kruispunt (inclusief de wijk Middenhoven) in Amstelveen-Zuid.
Alvorens in augustus 1986 de opvolger te worden van pastoor De Jong en het samengaan van de parochies Het Kruispunt en de H. Geest mocht ik al veelvuldig voorgaan in deze kerk voor dopen, trouwen en uitvaarten. De H. Geestkerk was mij dus niet onbekend.
De integratie van bovengenoemde parochies verliep, na een aanvankelijk aarzelend begin, voorspoedig. Het was wederzijds wel even ‘snuffelen’ aan elkaar, maar van een ‘zij en wij’ was al gauw geen sprake meer. Nu staan wij weer voor zo’n situatie.
Sinds juni 2004 ben ik met emeritaat (pensioen), maar ik mag mij nog verheugen in een goede gezondheid (even afkloppen!). Hoewel geen bestuurslid meer: voor velen ben ik toch nog steeds de pastoor, omdat ik nog kan en mag voorgaan in de liturgie en men op mij als pastor vaak een beroep doet.
Maar dan nu de ‘overgang’.
Iemand vroeg mij kortgeleden: „hoe voelt u zich bij dit alles, gaat het wel een beetje?” Tja, hoe zal ik dit onder woorden brengen? Ik ben reëel genoeg om de feiten onder ogen te zien: minder voorgangers en een afnemend kerkbezoek spreken boekdelen. Het zojuist verschenen onderzoek ‘Geloven in Nederland’ legt hiervan een dwingend en dringend getuigenis af. Hoewel wij qua kerkbezoek beslist niet mogen mopperen (de St.-Urbanus- en de H. Geestparochie ‘kerken’ al bijna zes jaar samen), maar de tekenen van de tijd gaan ook aan ons niet voorbij. En wat zal de toekomst ons nog brengen?
Maar terug naar mijn gevoel bij dit alles.
Ik kwam op een ‘gemoedsstemming van weemoed’. Daarbij denk ik aan gevoelens, die ik had bij het afscheid van mijn ouders en andere dierbaren (ook van parochianen), maar die je ook kunt hebben na een vakantie of weersomstandigheden of een bepaalde gebeurtenis of ervaring. Je weet, dat het over en voorbij is, maar je neemt er toch wat van mee naar de toekomst. Als pastor en bijbelkenner moet ik dan denken aan Jozua, de opvolger van Mozes. Mozes mocht het beloofde land Kanaän niet in, maar Jozua wel. Met ervaringen uit het verleden ging hij mee naar de toekomst. Als zo’n Jozua voel ik mij nu ook een beetje.
Iemand verwoordde mijn positie van nu met het woord ‘verbouwpastoor’. Elke vergelijking met een bouwpastoor uit het verleden gaat natuurlijk mank, want ik hoef niet mede te bepalen hoe het een en ander gestalte moet gaan krijgen.
Maar op de achtergrond denk ik wel mee en men schijnt van mijn adviezen wel af en toe nog gediend te zijn. Ook komt bij mij nog de uitspraak van een bekende voetballer (u weet wel) naar boven, die ooit zei: ‘Elk nadeel heb z’n voordeel’.
De restauratie van de St.-Urbanuskerk heeft als voordeel gehad, dat wij samen liturgie vierden, in commissies, werkgroepen en koren elkaar hebben ontmoet en ook pastoraal in het oog hielden. We zijn dus geen vreemden voor elkaar!
Zolang het mij gegeven is, wil ik ook nog graag van dienst zijn.
Mijn bijdrage aan dit nummer van Het Kompas wil ik graag en van harte nog met het onderstaande besluiten. Al diegenen, die vaak jaren- lang, op welke manier dan ook, actief of misschien alleen maar in de geest, met ons verbonden waren: mijn diep respect en dankbaarheid hiervoor.
Wie de schoen past, trekke hem maar aan!
De vele ‘afbouwers’ van de H. Geestkerk en de ‘opbouwers’ van de nieuwe St.-Urbanus: dank en sterkte voor de toekomst.
Stenen spreken niet, maar wij wel!
Het is niet ‘toevallig’ gekozen: de sluiting van de H. Geestkerk op Pinksteren!
Want de Geest gaat met ons mee naar de St.-Urbanuskerk.
Iedereen van harte daarom toegewenst: ZALIG PINKSTEREN.
Pastor Jan Adolfs