Nieuwjaarstoespraak door Ambro Bakker s.m.a.

Nieuwjaarstoespraak door Ambro Bakker s.m.a.
Voorzitter R.K. Parochie Amstelland
6 januari 2018
locatie: Titus Brandsma

BLIJF OP HEM VERTROUWEN (PSALM 115)

Op deze nieuwjaarsrecep­tie mag ik u allereerst alle goeds voor 2018 toewen­sen onder Gods rijke ze­gen. Het is trouwens ook heel bemoedigend om te zien dat opnieuw weer velen van u op deze nieuwjaarsreceptie zijn afgekomen, om elkaar te ontmoeten en elkaar alle goeds toe te wensen voor het nieuwe jaar 2018 dat voor ons ligt.

In 2017 hebben we eindelijk vervanging gekre­gen van pastoor Buitendijk in de persoon van pastoor Eugène Jongerden die ik op zondag 17 september 2017 heb mogen installeren als mede­pastoor van RK Amstelland. Daarmee werd ein­delijk de vacature binnen het pastoraat inge­vuld. Ik wil vanavond in het bijzonder de paro­chianen en vrijwilligers van de Titus Brandsma en van de H. Geest/Urbanus Bovenkerk bedan­ken voor extra hun inzet in de afgelopen peri­ode. In het bijzonder noem ik ook de namen van diaken Paul Koopman en pastoor Jan Adolfs. Ook jullie bedankt voor jullie geweldige inzet van het afgelopen jaar. Ik ben trots op jullie!

RK-Amstelland telt nu weer twee pastoors. In­dertijd heb ik met pastoor Buitendijk afgespro­ken dat hij het voortouw zou nemen als pasto­raal leider (moderator) in de parochie RK-Am­stelland, terwijl ik me, naast mijn werk in onze fraaie parochie, me vooral zou richten op mijn werk als deken van het dekenaat Amsterdam.

Door het vertrek van pastoor Buitendijk heb ik me de afgelopen jaren ingezet voor béide aan­dachtsvelden: Het Dekenaat Amsterdam én pa­rochie Amstelland. Nu pastoor Jongerden de af­gelopen maanden zich heeft ingewerkt, zal ik, hoewel de bisschop mij in november opnieuw tot moderator heeft benoemd, de bisschop vra­gen om per 1 februari Pastoor Jongerden te be­noemen tot moderator. Dat wil zeggen dat hij het pastoraat in Amstelland zal aansturen. Voor alle duidelijkheid: wij blijven beiden pastoor van de vijf geloofsgemeenschappen in Amstel­land, waarbij pastoor Jongerden moderator wordt en ik me naast mijn werk in Amstelland vooral ook bezighoudt met het Dekenaat Am­sterdam. Bestuurlijk betekent dat dat pastoor Jongerden per 1 februari voorzitter zal zijn van het bestuur en ik plaatsvervangend voorzitter. Ik wens pastoor Jongerden Gods zegen toe over zijn werk hier in Amstelland.

De tweede wijziging in het pastoraat is de komst van pastor Dea Broersen als pastoraal op­bouwwerker voor drie dagen in de week. We zijn blij met haar komst. In haar werk zal ze zich vooral bezighouden met het verbinden van de vijf geloofsgemeenschappen en het ontwikkelen van nieuwe samenwerkingsmogelijkheden. Wij zijn gewend dat pastores ook in de vieringen voorgaan. Dat zal bij pastor Broersen ongetwij­feld weleens gebeuren, maar we moeten er aan wennen dat pastores niet altijd gericht zijn op het voorgaan in de liturgie, maar ook werkzaam kunnen zijn deelgebieden als catechese, dia­conie, ziekenpastoraat, opbouwwerker etc. Ik wens Dea, die haar kantoor heeft op de pastorie van de Augustinus, veel succes en Gods zegen over het belangrijke werk dat haar te doen staat.

Het pastoraal team is nu goed bezet, hoewel we ons moeten realiseren dat dat uitgangspunt ook relatief en broos is. In feite gaat het hier niet om vijf formatieplaatsen, want drie van de vijf for­matieplaatsen worden uitgeoefend in deeltijd of als vrijwilliger.

Als pastoraal team ligt ons accent, ook in het nieuwe jaar, op Catechese, Diaconie, Liturgie, Samenwerking, Nabijheid en het Interreligieus gesprek.

A* Waarom Catechese?
Omdat wij net als Jezus van Nazareth voortdurend in de leer moeten gaan bij Schrift en Traditie met het oog op dienst aan de wereld en een persoonlijke in­nerlijke groei. Wat betekent Jezus volgen in onze tijd? Hoe laat hij zich ontmoeten in mijn leven? In mijn eigen pastorale praktijk ervaar ik steeds meer dat veel jonge mensen in onze tijd weer op zoek zijn naar zingeving en hoe kunnen wij er voor zorgen dat het verhaal van de Levende blijft doorverteld van vader op dochter en van moeder op zoon?

B* Waarom Diaconie?
Omdat, zeker in een stad als Amsterdam/Amstelland, de zorg om de naasten, van welke afkomst, huidskleur, religie, seksuele geaardheid ook, onze voortdurende aandacht en zorg vraagt. Aan de wijze waarmee wij omgaan met marginalen kan afgelezen wor­den of wij écht volgelingen van Jezus van Na­zareth zijn, Steeds meer raak ik ervan overtuigd dat bij het eindoordeel God ons maar één vraag zal stellen. En dat is de vraag ‘mens waar is, op je reis naar Mij toe, je broer, je zuster, gebleven? Ook in ónze samenleving neemt de tweedeling toe. En dan kunnen ze wel zeggen dat het met de échte armoede best meevalt, – want niemand is armer dan in de jaren vijftig, – het werkt, een sociaal isolement van bevolkingsgroepen en individuen in de hand.

C* Waarom Samenwerking Liturgie?
Als pastores vinden we het belangrijk om regelma­tig voor te gaan in de diverse Amstellandse geloofsgemeenschappen. Ook blijven we op dit punt zoeken naar vormen van samenwerking binnen de Liturgie, die ons gemeenschapsgevoel kan versterken en verstevigen.

D* Waarom Samenwerking?
Door samen­werking kunnen we elkaar stimuleren en aansturen en ook samen kunnen zoeken naar vernieuwende vormen van pastoraat. Het voor­komt navelstaarderij en isolement.

E* Waarom nabijheid?
Naast alle vormen van samenwerking pleit ik ook hartstochtelijk voor een nabij-pastoraat. Als we de Geest willen koesteren in elk mens, dan zullen we elkaar na­bij moeten zijn, misschien nog meer om naar elkaar te luisteren en elkaar te bevestigen, dan te vertellen hoe het allemaal moet. Met het geduld van een boer die zaait en erop vertrouwt dat het zaad groeit, in de nacht, in de duisternis, zonder dat je het ziet.

F* Tenslotte Waarom interreligieus ge­sprek?
Het antwoord is eigenlijk vanzelfspre­kend. In onze multiculturele steden als Amster­dam en Amstelveen, hebben we mogelijkheden als geen ander om met andere culturen, andere godsdiensten, andere leefstijlen, kennis te ma­ken, ervaringen uit te wisselen en van elkaar te leren. Streven naar een eenheid in verscheiden­heid. Voortdurend op zoek, niet naar wat ons scheidt, maar wat ons samenbindt. Voor mij zijn dit vijf pastorale ankerpunten, die ook in 2018 alle aandacht verdienen.

En zo vaart ook in 2018 in Amstelland het tweeduizend jaar oude schip van de kerk ver­der. Dat de kerk wel vergeleken wordt met een schip, maar nooit met een trein, kan nauwelijks toeval zijn. Ge-baan-de-wegen, automatische wissels, en slagbomen langs het traject, waar­door het overige verkeer van de route geweerd kan worden, zijn de kerk niet gegeven (al zijn er mensen die dat betreuren!) Voor diegenen die van probleemloos reizen houden is ’t wellicht een zware dobber, maar varen veronderstelt niet alleen kennis van het schip en de stuurinrich­ting, maar ook kennis van water en wind. Stuur­manskunst betekent: stromingen benutten, klip­pen omzeilen en… koers houden!

In de tweeduizend jaar die achter ons liggen heeft ‘het schip van de kerk’ veel averij opgelo­pen! Sinds Jezus het roer in handen van mensen heeft gegeven zijn de botsingen niet van de lucht geweest. Maar het is en blijft wonderlijk dat mensen steeds weer op de brokstukken zich blijven verzamelen, om opnieuw hun koers te bepalen. Er zit veel waars in ‘t oude Nederland­se spreekwoord: ‘God heeft ons ook voor 2018 geen kalme reis beloofd, maar wel een be­houden thuiskomst.’

Waar mensen oprecht blijven, blijkt de juiste balans, de juiste koers toch gevonden te worden. Het Evangelie is bron van eenheid, maar helaas ook bron van veel verdeeldheid ge­worden. Meer dan ooit zijn we ervan overtuigd dat we al onze zeilen moeten bijzetten om in de stormach­tige ontwikkelingen van deze tijd onze koers te kunnen blijven bepalen om de evangelische waarden ook door te kunnen geven aan toekom­stige generaties! Steeds meer vinden wij elkaar in datgene wat ons samenbindt: bezinning, vie­ren, acties en gebed. Misschien ‘langs ongebaan­de wegen’ zoals Huub Oosterhuis zegt ‘met iets in ons hoofd dat stroom en licht geeft’

‘Een schip, we noemen het de kerk’. Dat beeld hanteren wij vaak. Zelf gebruik ik liever beeld van de trein. Weet u waarom? Ik heb daar 12 redenen voor:

1. De trein wiebelt en deint niet, maar heeft een stevige ondergrond van zand en grind (het geloof van onze ouders) geeft vertrouwen voor verdere uitbouw en opbouw.
2. Een duidelijk spoor die we ook in 2018 willen uitzetten, markeert de weg naar de toe­komst. Kiezen voor een eigen rit en een eigen bestemming, zet je al gauw op een dood spoor.
3. Dwarsliggers: Daarvan zijn er voldoen­de in onze geloofsgemeenschappen aanwezig! Zij halen soms de vaart uit de samenwerking, maar de ervaring leert ook dat elke trein verder kan door de aanwezigheid van juist de dwars­liggers!
4. Wissel: Het is niet alleen wenselijk, maar ook heel noodzakelijk om op het juíste moment de wissels om te gooien.
5. Rangeren is een kunst. Uitrangeren is vaak de makkelijkste weg, maar niet de weg van Jezus Christus!
6. Zwartrijders: niet wij bepalen wie er met ons mee gaat. Welkom is iedereen van wel­ke kleur, ras, godsdienst, seksuele geaardheid, inkomen, kerkbinding of wat dan ook.
7. Stootblok: af en toe lastig, krijg je soms flinke hoofdpijn van! Maar misschien moeten we dankbaar zijn dat we af en toe moeten stil­staan: om te herstellen en op adem te komen.
8. Roest en onkruid: als een spoor niet wordt gebruikt, ontstaat er roest. Bovendien krijgt het onkruid alle kansen om het spoor te overwoekeren.
9. Horizon: een visie, een geloofsovertui­ging, een horizon, doet meer vermoeden dan je nu kunt zien. Het werkt blikverruimend, geeft vaak nieuwe perspectieven.
10. Zonlicht: de warmte en het licht van de zon (Gods Koninkrijk en zijn Gerechtigheid) zijn weldadig. Ze zijn tevens doel van de reis.
11. Bovenleiding: geen trein komt op zijn bestemming zonder contact met de boven­leiding. Daar komt onze kracht en inspiratie vandaan!
12. Tenslotte, mogen wij in 2018, ons in ons samen-kerk-zijn geïnspireerd en gesteund weten door de woorden van psalm 115: ‘Gij allen, die in het huis van God uw diensten verricht. Blijft op Hem vertrouwen. Hij is uw hulp en schild. De Heer bewaart ons in zijn hart, en geeft ons zijn zegen’.  Ik dank u voor uw aandacht en hoop op een goede en vruchtbare samenwer­king binnen bestuur en pastores, en de vele vrijwilligers en onze parochianen. Ik heb er zin in en alle vertrouwen dat het ook in 2018 in RK-parochie Amstelland goed toeven is, en alles zal lopen als een trein.

Overige berichten met : 2018, Ambro Bakker s.m.a., Nieuwjaarstoespraak